در سال 2013 ، يك رقم شگفت آور در صنعت ساعت كاهش يافت: فروش ساعت هاي ژاپني بيش از 2 ميليارد دلار بود ، كه از اواخر دهه 1990 تاكنون رقم دست نخورده اي بود.

اين رونق تا حدي ناشي از تغيير برداشت از آنچه ساعتهاي ژاپني روي ميز مي آورند است. بهترين مورد مطالعه در اين شيفت ، بزرگترين ساعت ساز جهان در 30 سال گذشته ، Citizen است.

هنگامي كه با بسياري از خريداران ساعت مچي جوان يا اولين بار صحبت مي كنم ، متوجه مي شوم كه برخي از آنها به دنبال ساعتهاي قديمي هستند (يك پيشنهاد دلهره آور ، مگر اينكه از فروشگاه هاي خوب بررسي شده مانند HODINKEE و Analog / Shift خريد كنيد).

برخي از آنها به كارهاي منحصر به فردي مانند Nomos ، Uniform Wares و Autodromo تبديل مي شوند. برخي در جستجوي كلاسيك هاي نهايي مانند Speedmaster هستند. اما بسياري از آنها همچنين به دنبال نسبت ارزش به عملكرد يك Citizen Promaster يا يك Seiko 5 هستند.

وقت كافي را با يك ساعت ساز سوئيسي بگذرانيد و آنها موافقت مي كنند كه اين ساعت ها به نسبت قيمت خود بسيار عالي ساخته شده اند.
اما ساعت سازي ژاپني ديگر فقط جنبش كوارتز نيست و ارزش ندارد. به عنوان مثال Citizen Eco-Drive One را كه در Baselworld امسال منتشر شد ، در نظر بگيريد. يك ساعت آنالوگ غير ممكن باريك ، ضخامت قاب آن فقط 2.98 ميلي متر است.

اندازه حركت فقط 1.00 ميلي متر است. براي تحقق اين امر ، Citizen مجبور شد از سرمت ، حاشيه اي از سراميك و فلز ، يك لبه درست كند. علي رغم ظرافت ، Citizen توانست فناوري Eco-Drive خود را پيشرفت دهد. One با يك بار شارژ مي تواند تا 10 ماه كار كند و تا 30 متر در برابر آب مقاوم است.

شايد جاي تعجب نيست كه Citizen در مورد چگونگي دستيابي به موفقيت هاي Eco-Drive One و ساير ساعت هايشان كوتاهي مي كند. اما در اوايل سال جاري مي توانستم پشت پرده نگاهي بيندازم تا نگاهي اجمالي به عمليات گسترده آنها در سراسر ژاپن كه 20،000 نفر كار مي كند ، داشته باشم. در آنجا ، زنان و مردان پشت سر سلطه Citizen در حال تكامل هستند كه يك ساعت بلند بالا مي تواند باشد.